Podłoże psychologiczno-społeczne
Dla wielu osób hazard i kasyno to tylko okazjonalna rozrywka i sposób na nudę przy ściśle kontrolowanym budżecie. Są jednak tacy, którzy szybko uzależniają się od towarzyszącemu zakładom dreszczyku emocji, adrenaliny i możliwości wzbogacenia. Mimo rosnących długów nie są w stanie przestać, co prędzej czy później zaczyna odbijać się na ich życiu rodzinnym i zawodowym, problemach z wierzycielami i z prawem, nierzadko prowadząc nawet do samobójstwa.
Na rozwój uzależnienia od hazardu – podobnie zresztą jak w przypadku innych rodzajów uzależnień – wpływa szereg czynników. Można wśród nich wymienić niską samoocenę, zaburzenia w kontaktach społecznych, brak jasno postawionych celów w życiu, ale również złą sytuację finansową, brak stałej pracy itp. Świat hazardu jawi się w takiej sytuacji jako odskocznia od problemów codziennego życia i sposób na szybkie wzbogacenie się.
Diagnoza
Jak to zwykle bywa z uzależnieniami, zwykle sam uzależniony nie zdaje sobie sprawy, że ma problem, a do diagnozy i leczenia namawia go rodzina. Diagnostyką patologicznego hazardu zajmuje się najczęściej psychiatra pracujący w poradni dla osób uzależnionych, który przeprowadza dokładny wywiad odnośnie nawyków hazardowych i ogólnego stanu psychicznego pacjenta.
Objawami potwierdzającymi patologiczne uzależnienie od hazardu są między innymi:
- silna potrzeba lub poczucie przymusu grania,
- stany niepokoju, rozdrażnienia lub gorszego samopoczucia przy próbach przerwania czy ograniczania grania,
- poświęcanie coraz większej ilości czasu na granie,
- zaniedbywanie innych sfer życia,
- kontynuowanie gry pomimo jej szkodliwych konsekwencji.
Sposoby leczenia
Dobór sposobu leczenia patologicznego hazardu zależy od tego, na jakim etapie uzależnienia znajduje się pacjent. Może ono polegać na psychoterapii ambulatoryjnej (regularnych wizytach u psychologa lub/i psychiatry) albo – w fazie desperacji i utraty nadziei – na leczeniu w zamkniętym ośrodku.
Do podstawowych celów leczenia można zaliczyć:
- wyjaśnienie psychologicznej i neurologicznej natury uzależnienia,
- zmotywowanie pacjenta do zmian,
- nauka zdrowych relacji społecznych i metod zwalczania stresu,
- stworzenie planu spłaty długów.
W przypadku gdy diagnoza wykaże, że uzależnienie od hazardu ma podłoże psychiatryczne (depresja, ADHD, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne itp.), do terapii psychologicznej często dołączane jest również leczenie farmakologiczne. Do najczęściej przepisywanych leków należą antydepresanty, stabilizatory nastroju oraz leki blokujące euforyczne efekty uzależnienia.
Kolejnym ważnym elementem leczenia jest nakłonienie pacjenta do udziału w spotkaniach zgromadzeń Anonimowych Hazardzistów lub innych tego rodzaju grup. Spotkania z osobami znajdującymi się w podobnej sytuacji pomaga dodatkowo zmotywować pacjenta, dając mu poczucie, że nie jest osamotniony w swojej walce. Wspólnot Anonimowych Hazardzistów ma na terenie Polski dużo placówek, udzielają one również pomocy i informacji drogą telefoniczną i mailową.
Telefony zaufania
Jeśli obawiasz się, że Ty lub ktoś z Twoich bliskich jest uzależniony od hazardu, możesz podzielić się tym problemem, dzwoniąc pod któryś z poniższych telefonów. Rozmowa ze specjalistą pozwoli uzyskać szereg przydatnych informacji na temat kroków, jakie należy podjąć.
- Kryzysowy Telefon Zaufania: 116 123 (bezpłatny)
- Telefoniczna Pierwsza Pomoc Psychologiczna: 022 425 98 48
- Telefon zaufania Poradni Profilaktyki i Terapii Uzależnień Monar: 022 823 65 31
- Telefon Zaufania dla Rodzin z Problemem Uzależnienia: 022 844 44 70
- Telefon zaufania dla osób cierpiących z powodu uzależnień behawioralnych i ich bliskich, prowadzony przez Instytut Psychologii Zdrowia PTP: 801 889 880
